Over de rit van zondag, deze was leuk om te rijden en we hebben hem. Ja, ja helemaal uitgereden misschien niet helemaal volgens boekje maar toch… En we waren nog op tijd terug voor een biertje bij de petanque. En onze club vergrijzen?? We voelen ons nog 30 hoor ha ha nou ja 45 dan.
Met vriendelijke groet,
Henny
Eerste motor rit
Het komt niet vaak voor dat ik op een zondagochtend vroeg, fit en uitgeslapen naast me bed sta. Meestal lig ik zondag tot een uur of elf/twaalf in me bed, brak van het stappen. Het is niet voor niets. Vandaag wordt de eerste dag dat ik een rit met de motorclub mee rijd. Voor zo’n eerste rit voel je toch gezonde spanning opkomen, want naast een lange tijd door de aanhoudende winter geen motor te hebben gereden, is in een groep rijden toch heel anders dan solo rijden. Voordat we vertrekken krijg ik van mijn vader nog de laatste instructies over het alarm en sloten van zijn werkmotor, de motor waar ik de rit op ga rijden. Heel voorzichtig ga ik op de motor zitten, zet hem aan de straat en start de motor. De 1200GS komt krachtig tot leven, na het open draaien van het gas lijkt het alsof er een beest ontwaakt. Het voelt nog een beetje onwennig, maar na de eerste bocht voelt het alsof ik al jaren rij. De motor is zo krachtig en luistert heel precies naar de bevelen. Het daagt je uit je technieken toe te passen. De tweede bocht stuur ik de motor minder in, druk hem plat in de bocht en geef gas om weer vlot de bocht uit te komen. Heerlijk! Eenmaal bij de verzamelplaats aangekomen groeten veel bekenden me en vinden het leuk me weer te zien, want het is alweer een tijd geleden dat ik me bij de club voeg. Van 199? tot 2010 heb ik vaak in de zijspan van mijn vader meegereden. In het begin zelfs als jongste lid van de MCN. Na de moeilijk lopende verdeling van de groepen beginnen we aan de rit. De gezonde spanning die ik ervoor voelde was totaal verdwenen. Je past je zo snel aan, aan het rijden in een groep dat het niet anders lijkt dan solo rijden. De route was geweldig. De smalle wegen die je zelf nooit in zou slaan zorgden dat je wat te doen had en leidde ons naar mooie uitzichten over landschappen en kleine dorpjes. Tijdens de stop kreeg ik te horen dat we stukken verkeerd waren gereden, maar daar had ik helemaal geen erg in. De genomen route was mooi en door op elkaar te wachtten hoefde niemand, die de groep even uit het oog verloren was, te verdwalen. Het mooie weer zorgde ook voor leuke taferelen van beesten die na lange tijd weer de wei in mochten en hun geluk toonden. Vanaf de motor is dat veel beter te zien dan vanuit het zijspan of in een auto. De rit was voor mij lang genoeg aan het eind voelde ik me vermoeid door de nieuwe indrukken. We kwamen weer terug op de verzamelplaats voor een koud biertje, maar die heb ik toch maar afgeslagen, want ik moet ook nog terug naar huis rijden.
Mike Rijnbergen