Ik knoopte de veters van mijn Viking-noren vast en stapte het ijs op. Na een paar eerste onwennige slagen kwam er wat van mijn routine terug en even later gleed ik over het ijs wat knisperde onder mijn schaatsen.
“Weer wat anders dan je motor”, grapte mijn buurman.
“Volgend weekend heb ik de eerste MCN toerrit van het jaar” kopte ik terug.
Mijn buurman keek mij verbaasd aan, “Nou dan mag je wel spijkerbanden monteren”. Met een dik pak sneeuw in Nieuwegein en omstreken wist ik wat hij bedoelde.
Krap zeven dagen later, zondagochtend, de dag van de MCN wintertoerrit was ik vroeg wakker. Strak blauwe lucht en een temperatuur die omhoog schoot. Terwijl ik mijn motorlaarzen aantrok keek ik weemoedig naar mijn schaatsen die er naast stonden. Onderweg naar de “Golden Arches” (red.: McDonalds) klom de temperatuur naar vijftien graden. Ondanks dat ik vroeg was stonden een zestal motoren met hun berijders al in de warme ochtend zon onder een strak blauwe hemel. Iedereen was blij om weer vrienden in het echt te zien. Na wat bij te praten en het verwelkomen van twee nieuwe leden (met een zeer mooi motorjack), kwamen in plukjes nog zo’n negen motoren aan rijden waarbij het eerste groepje door een Triumph aangevoerd werd met Diederick aan de hendels.
De KNMV geeft als advies om in compacte groepjes te toeren en om kwart over tien vertrok het eerste groepje van vier motoren. Het was ronduit heerlijk om in dit warme weer op de motor te zitten en iedereen genoot van deze voorjaarsstemming.
Tijdens de route die onder andere richting Rhenen en Wijk bij Duurstede liep, scheen de warme zon tussen de nog kale bomen en gaf zo een bijzonder effect.
Een klein voordeel van het feit dat de restaurants dicht zijn is dat we, met wat zoeken, een zeer rustig terras in het bos vonden. Ruimte genoeg om onze motoren te parkeren en in de zon tussen de bomen onze meegebrachte koffie, thee en broodjes uit te stallen. In de warmte kon je goed de geur ruiken van de bomen die op het punt stonden weer uit te lopen en gingen je gedachten vanzelf naar het voorjaar en de zomer. Voor nu geen “telefoon meetings” en “video conferences” (of de zoveelste Netflix serie) vanwege de lockdown, maar echte geuren en echte mensen om mee te praten (iets harder op 1,5 meter) en een echte toerrit om op je echte motor te rijden.
Na nog iets meer dan een uur rijden lasten we spontaan een nieuwe koffiestop in bij een zeer mooi park in wel een hele rustige omgeving.
Tijdens de rest van de route verbaasden we ons regelmatig over de enorme drukte op sommige plaatsen bij het bos, en genoten we dubbel dat we op de motor waren.
Op de laatste paar kilometers van de ‘winter’-rit passeerde we Houten en na een laatste groet haakte een enkeling af en ging met een grote glimlach op weg naar huis. De overigen reden naar het startpunt bij de Mac in Nieuwegein waar we nog even napraatten en nagenoten in de zon. Een perfect begin van het seizoen.